1.5 nieuwe plannen
Een paar weken later is er al veel gebeurt. Scott en ik hebben het samenwonen dan nog even uitgesteld omdat Scott het zo druk heeft met zijn werk. Maar toch is er in het huis al veel veranderd. Zo heeft Scott met zijn bonus de kinderkamer voor een deel kunnen betalen.
Tot nu toe is het nog niet zo veel maar Scott had beloofd om vanavond de muren te gaan verven en nog veel meer. Ook is mijn schildersezel verplaats naar de nieuwe 'chill' ruimte. Hier is de plek om lekker boeken te lezen of in mijn geval te kunnen schilderen.
Het voelt goed om te zien dat het zo goed gaat. Niet alleen met mij maar ook met Scott. Elke dag komt hij wel even langs om weer wat nieuwe spullen te brengen voor de verhuizing of om gewoon even voor de gezelligheid. Als ik een tosti voor mezelf aan het maken ben voel ik dat m'n rug veel te leiden heeft.
Nadat die klaar is neem ik plaats aan de comfortabele nieuwe bureaustoel waar Scott en ik nog een computer neer willen zetten voor Scott zijn werk. Hij werkt immers als gamemaker bij tech & co hier net iets buiten de stad. Ook zal dit later dienen als een bureau waar de kinderen aan kunnen werken.
Als het kinderen worden, denk ik maar. Die nacht slaap ik bij Scott omdat Scott met wat vrienden het huis verder zou afmaken. Als ik die volgende dag het huis binnenloop kijk ik met een grote glimlach rond. 'Geweldig Scott.' Mompel ik.
Na nog een paar uurtjes thuis te zijn geweest vertrek ik naar Scott omdat hij klaar is met werken. Op de een of andere manier lijk ik te voelen dat er vandaag iets speciaals gaat gebeuren. Het kan niet de baby zijn? Toch?
Ik loop via de achterdeur naar binnen en zie één van de vrienden van Scott aan zijn bureau zitten als ik de kamer binnenkijk. 'Scott is in de kamer hiernaast.' Zegt de vrouw kortaf met een duimgebaar naar de rechterkant. Ik loop Scott's kamer binnen en Scott kijkt vol trots naar mijn buik.
'Dus jij bent de vriendin van Scott?' Hoor ik een vrouwenstem achter me. 'Jennifer alsjeblieft doe niet zo pissig, laat ons even alleen.' Er schiet een wenkbrauw omhoog en haar ogen schieten mijn kant op ze knijpt haar ogen samen en kijkt me van top tot teen aan.
Ze richt zich weer tot Scott. 'Luister Scott nu jij toch weggaat is dit mijn nieuwe kamer dus ik blij hier gewoon. Zegt ze terwijl ze haar ogen samen knijpt en er een gemeen lachje verschijnt. Scott en ik kijken elkaar aan en Scott lijkt het even kwijt te zijn.
'Anyways Julia.' Ik voel nog steeds de ogen van Jennifer in m'n rug prikken maar kijk Scott toch maar aan. Ik zie Scott op één knie zakken en vol verwondering kijk ik hem aan. 'Julia, wil je met me trouwen?'
Ik lijk helemaal in de zevende hemel te zijn en lijk helemaal afgesloten. Ik hoor nog net zacht de hakken van Jennifer op de grond en als ik over Scott heen kijk zie ik haar weglopen met een vuile blik.
Ik merk dat Scott zich wat ongemakkelijk begint te voelen omdat ik daar nog steeds half van de wereld sta te staren. Ik schud het van me af en roep uit: 'Ja natuurlijk!' En ik spring Scott in de armen als hij weer opstaat.
Na weer een beetje te zijn bijgekomen begint Scott ineens. 'Maar hoe gaan we het dan regelen met de bruiloft? We hebben nauwelijks geld meer over.' Ik bijt op m'n lip als alles een beetje tot me doordringt. 'Dan doen we het nu?' 'Nu?!' Scott's stem slaat over van verbaasdheid. 'Ja, nu.' Zeg ik als bevestiging.
Na de 'ceremonie' valt het me pas op dat Jennifer weer is gaan zitten op de stoel waar ze net ook zat. Ik kijk haar wat raar aan en ik zie haar wat verward terugkijken. 'Nou gefeliciteerd dan maar, hé?' Zegt ze wat spottend. Ik kijk haar met priemende ogen aan maar Scott lijkt haar niet te kunnen horen.
Ik zie inmiddels in de deuropening de andere vriendin van Scott staan die me eerder vandaag de kamer van Scott toewees. 'Wat is hier aan de hand?' Zegt ze lachend. En ik vertel het hele verhaal. Na het verhaal rent de vriendin terug naar haar kamer en haalt een confetti kanon en steekt die vol blijdschap af.
Het is dan nog wel licht buiten maar toch is het al rond een uur of 7 als ik de deur uitstap. Ik slaak een diepe zucht en kijk vol trots naar m'n ringvinger. Op precies datzelfde moment voel ik de trapjes van de baby. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe we hem of haar gaan noemen maar toch zal het een heel bijzonder kerstcadeau zijn.
Scott
Het was perfect gegaan en ik was zo gelukkig. Ik zie nog steeds het moment voor me, alsof ze in de controlekamer van m'n lichaam het steeds terugspoelen. Dit was ook het moment dat ik bij Julia ging wonen. Het heeft een hoop stress meegebracht maar nu het eenmaal klaar is. Om het te 'vieren' ben ik naar de stad gegaan en heb ik wat nieuwe kleren gekocht.
Ik hoor de deurbel gaan en als ik na tien seconden nog geen geluid van Julia hoor stap ik maar zelf naar de deur. 'Hey Kim!' Begin ik vrolijk. Kim is één van de vrienden waarmee ik samenwoonde en die dus ook bij de 'bruiloft' was. 'Is alles hier naar wens?' Zegt Kim grinnikend. 'Zekers, kom binnen.' Zeg ik met een handgebaar erbij.
Na wat andere zaken te hebben besproken komt het op een serieuzer onderwerp aan. 'Maar omdat je al heel wat geld aan dit huis hebt besteedt ga je er dan mee akkoord dat wij gewoon de rest van het geld houden?' De vraag wil als een speld in een hooiberg want daarna leek Kim er eigenlijk al mee klaar te zijn.'Oke.' Antwoordde ik kortaf.
Julia
Ik hoor Scott achter me langs lopen en informeer gelijk: 'Wie was het?' 'Kim' Was het korte antwoord. Ik graaf even in m'n geheugen waar ik die naam eerder heb gehoord en zie dan het gezicht van haar voor me. Dan ga ik maar weer verder aan m'n schilderij.
Terwijl ik aan het schilderen ben schieten er allerlei ideeën en nieuwe visies me te binnen. Dit is ook één van de redenen waarom ik wilde blijven schilderen. Je raakt er zo geïnspireerd door. Denk ik terwijl ik begin aan mijn tweede schilderij.
Als ik ook klaar ben met het tweede schilderij begin ik ook maar gelijk aan de derde. Zo kan ik tenminste een bijdrage leveren in de afbetaling van de kinderkamer denk ik maar. Want zoals het er nu uit ziet ga ik binnenkort nog niet werken.
Scott
Als ik de kinderkamer binnenloop voel ik een gevoel van voldaanheid. Ik bedoel ik heb een goede baan een vrouw en binnenkort zelfs een kind. Toch weet ik dat er ook een mindere kant is: geld. Op het moment verdiend Julia niet al te veel met het schilderen ondanks dat ze er een paar per dag maakt.
Als ik na een tijdje weer terugkeer in de chillkamer zie ik dat Julia weg is gegaan. 'Dan zal ik mijn kunsten eens laten zien.' Grinnik ik terwijl ik de kwasten pak en wat verf op een houten plankje doe.
Al snel merk ik dat het toch wel erg lastig is en op het moment dat ik er eigenlijk al mee wil ophouden schiet me iets te binnen. Wat nou als ik een schilderij voor de baby maak. Ik bedoel een kinderlijk schilderij moet wel lukken toch? Ik schrap snel het doek en pak een nieuwe uit de kast. En zo begin ik aan een nieuw avontuur in m'n leven: schilderen.