1.2 Nu al Ruzie?!
Na het journaal propte ik m'n bord in de al overvolle vaatwasser van onder andere de kennismaking gisteren en zette hem aan. Omdat het nog zomer is zijn de dagen erg lang en het is zelfs nu nog aan het schemeren. Ik kies ervoor om mijn schilderij af te maken waar ik gisteren aan was begonnen.
Nadat ik het schilderij heb afgerond ben ik toe aan wat frisse lucht en pak de kaart erbij die de makelaar aan me had gegeven. M'n vinger glijdt over de kaart en blijft staan bij het museum. Ik vertrek lopend naar het museum om wat frisse lucht mee te pakken. Als ik eenmaal aankom bij het museum ziet het er wat uitgestorven uit.
Als ik binnen niemand zie staan m'n benen al bijna buiten totdat er een mooi schilderij me op het oog valt. Met een klein schokje draai ik me op als ik voetstappen hoor. Ik zie een al wat oudere man uit het museum lopen en ik geef hem nog een korte groet.
Ik kan het niet laten om de schildersezel in het museum met rust te laten en daarom begin ik toch maar aan een klein schilderijtje. Na een klein half uurtje is die al af. Ik kan er wel om lachen, het is niet bepaald mijn meest mooie schilderij.
Als een van de eerste stap ik de bar binnen en neem plaats aan een barkruk. 'Wil je wat drinken?' Zegt de vrouw achter de bar kortaf. 'Euh, nee bedankt.' Aarzel ik. 'Dan verzoek ik je vriendelijk om ergens anders te gaan zitten.' Zegt de vrouw terwijl ze me in alle tijd maar één keer heeft aangekeken. Zonder iets te zeggen loop ik weg van de bar en neem plaats aan een tafel.
Zonder dat ik het in de gaten had nam ik plaats aan de tafel waar al een man zat en met een rood gezicht begin ik: 'O, sorry het spijt me ik had niet door dat je hier zat.' Voordat ik de kans heb op te staan zegt de man: 'Nee geeft niks! Blijf vooral zitten, ik begon me toch al te vervelen.'
Na een korte introductie kom ik erachter dat de 'man' Don heet en dat hij als artiest werkt. 'En wat voor werk doe jij?' Begint Don net nadat ik de vraag aan hem heb gesteld. 'Euh, momenteel werk ik nog alleen thuis als schilder, maar ik heb al contact opgenomen met de schildersacademie en ik mag overmorgen al beginnen! 'Nou als je morgen dan niks te doen hebt kunnen we misschien afspreken?'
Nadat de afspraak voor morgen is gemaakt en nog wat drankjes te hebben genomen vertrek ik rond 12 uur naar huis. Ik ben te moe om nog een douche te nemen en stel dat dus uit naar morgen. Snel doe ik m'n pyjama aan en kruip gauw onder de dekens.
Na het uitslapen tot een uur of tien en na nog een half uur op m'n telefoon te hebben gezeten in bed is het echt tijd om eruit te gaan. En zo begin ik de dag dus ook met zoals ik gisteren al zei een douche. Terwijl de warme stralen neerkomen op m'n lichaam denk ik nog eens terug aan gisterenavond.
Na de gedachtes over Don uit m'n hoofd te hebben gewerkt is het tijd voor een brunch. Ik kijk lang naar de wat lege koelkast waar ik de ingrediënten zie van een lekker ontbijt, maar toch gaat m'n voorkeur uit naar de snel klaargemaakte tosti's.
Het is al erg warm buiten en dus neem ik plaats aan het bankje wat ik gisteren heb binnengekregen. Het leek me toch wel erg mooi om op zo'n mooie zomermorgen buiten plaats te nemen met je brunch. Ik geniet volledig van de stilte en hoor af en toe een vogeltje fluiten.
Nadat ook al de kruimels zelf door de vogels zijn opgegeten breng ik m'n bord naar binnen en begin aan een nieuw schilderij. Het moet niet al te veel voorstellen, maar dat is juist iets waar ik van geniet met schilderen. Rond 2 uur is dan eindelijk m'n schilderij af met het resultaat.
Ik schrik op uit het lezen van de sms van m'n vader of alles goed gaat door een kloppend iemand aan de deur. Zou het Don al zijn? Dat kan toch niet we hadden vijf uur afgesproken. Misschien is het wel een verrassing van hem. Denk ik maar en zo loop ik naar de deur toe.
'Scott? Wat doe jij nou hier?' Toch wat verbaasd lijkt Scott op zoek naar een goede reden. 'Scott ik maak maar een grapje, kom binnen.' 'Heb je weer een lekkere cake meegenomen.' Grap ik. 'Nou nee.' Zegt Scott wat beduusd terwijl ik hem een vriendelijk knikje geef.
Ik voel het trillen van m'n telefoon en ga er maar vanuit dat het m'n ouders zijn. 'Geef het als ik even kijk?' Zeg ik als ik zie dat ook Scott wat vreemd kijkt. 'Nee het is jouw huis, ga je gang!' Als ik zie dat het berichtje van Don is probeer ik nog om hem snel weg te klikken.
Ik voel de ogen van Scott branden en ik probeer nog de telefoon op uit te zetten. Voordat ik het weet gritst Scott de telefoon uit m'n handen en opent m'n berichten. 'He! Geef m'n telefoon terug.' Probeer ik nog. 'Wie is dit dan wel niet?' Zegt Scott met grote ogen.
'Scott je doet net alsof we al getrouwd zijn!' Gil ik. 'Is het heel raar als ik met een andere man omga? We hebben anders niks hoor.' En ik grijp snel m'n telefoon terug. Scott spreidt zijn armen en begint: 'Nou daar dacht ik anders heel anders over, wie was er dan net zo verrast blij dat ik er was?'
'Scott alsjeblieft! Doe normaal! Dat was alleen omdat ik je niet verwacht had.' 'O ja, je had natuurlijk verwacht dat het die sukkel van een Don zou zijn hé?' Ik weet even niet wat ik uit moet brengen en probeer rustig tot een antwoord te komen. Na een aantal pogingen van een oplossing weet ik het gewoon niet meer. 'Scott ik wil dat je nu verdwijnt, eruit.' 'Maar Julia...' Probeert Scott nog. 'Nee Scott, wegwezen.'