Hoofdstuk 1.3: Vergeten en vergeven
Het voelt alsof ik een goede vriend heb verloren. 'Maar zo zag Scott dat blijkbaar anders.' Lijkt een stemmetje in m'n hoofd te zeggen. Ik probeer het uit m'n hoofd te zetten en me te richten op m'n schilderij. Ik heb namelijk nog maar een klein uurtje totdat Don komt.
Ik leg snel m'n kwastje neer als ik iemand op de deur hoor kloppen. Ik kijk door het raam van de deur en met een glimlach zie ik Don staan. Ik glimlach terug en open snel de deur.
Het lijkt alsof Don weet dat er iets tussen Scott en mij is geweest want hij begint gelijk: 'Zit je ergens mee?' Ik schrik wat van zijn vraag en antwoord misschien wel iets te snel. 'Oh, nou ja het stelt niet veel voor hoor gewoon een ruzietje.' Ik wist zeker dat als ik over Scott zou beginnen ik nog een vriend zou kwijtraken als ik hem het echte verhaal vertel.
Na een aantal gespreksonderwerpen te hebben gehad kom ik toch maar terug op eerder van de avond. 'Het was een ruzie tussen mij en Scott.' Don lijkt wat te schrikken van de naam Scott en kijkt me doordringend aan. 'Scott? Ik ken geen Scott?' Het lijkt er wel heel cynisch uit te komen maar toch ga ik verder.
Na m'n hele verhaal te hebben gedaan en er eigenlijk achter kom dat ik de hele tijd naar buiten heb gekeken en geen oogcontact met Don heb gemaakt kijk ik hem aan. Ik zie hem wat aan zijn kapotte broek pulken en begint zonder op te kijken. 'Luister Julia, ik vind het jammer dat het zo tussen jullie is gegaan als ik het zo hoor. Volgens mij waren jullie echt goede vrienden.'
'Misschien moet je het proberen goed te maken.' Bij de laatste zin keek hij op van zijn broek. Langzaam knik ik en haal een diepe zucht. 'Bedankt Don, voor je advies.' 'Geen probleem, dat doen vrienden voor elkaar, toch?' Ik glimlach en geef hem een knuffel.
Na afscheid te hebben genomen van Don zie ik tot mijn grote verschrikking dat het al 10 uur is. Ik was de tijd helemaal vergeten door de twee bezoekers en voel m'n maag rommelen. Ik kijk in de koelkast en zie dat er niks meer is en dus maak ik snel een tosti en eet die gulzig op.
Na het eten plof ik neer op bed en het is het begin van een lange onrustige nacht. Om 7 uur smijt ik de dekens van me af en stap uit bed. Het voelt alsof ik de hele nacht geen oog heb dichtgedaan en loop snel naar de badkamer. Ik probeer in de hoop om wat wakkerder te worden een ijskoude douche.
Na de douche pak ik snel wat cornflakes en zap op de tv wat rond totdat ik uiteindelijk bij een kookprogramma uitkom en besluit die te gaan kijken. Als het programma is afgelopen stap ik om kwart voor negen de deur uit en ga ik op weg naar het werk.
Als ik thuiskom zak ik op de bank neer en druk met moeite op het aan-knopje van de tv. Ik open m'n ogen en kijk wat wazig om me heen. Als ik op de klok kijk zie ik dat ik ruim 2 uur heb geslapen. M'n ogen moeten wennen aan het licht en ik knijp m'n ogen dicht als ik het tv scherm weer zie.
Ik houd de handen van m'n hoofd tegen m'n slapen als ik een irritant geluid hoor. Opeens dringt het tot me door dat het de deurbel is. Ik sta wat vermoeid op en wrijf ondertussen de laatste slapertjes uit m'n ogen. M'n hart maakt een sprongetje als ik door deur Scott zie staan. 'Blijkbaar ben ik niet de enige met spijt.' Mompel ik terwijl ik de deur open.
Na een uitgebreid excuses van beide kanten loopt Scott achter me aan naar binnen en nemen we zoals gebruikelijk plaats op de bank. 'Julia je moet echt weten dat..' 'Het je spijt, ja ik weet het Scott.' Zeg ik glimlachend. 'Oke, mooi!' Zegt Scott met een oude bekende lach.
Het is het begin van een mooie avond waarbij alles vergeten lijkt te zijn. Ik kijk Scott diep in zijn ogen aan en ineens kijkt hij met een ruwe reactie weg. 'Julia, ik denk niet dat we te hard van stapel moeten lopen.' Wat geschrokken open ik m'n mond maar als ik merk dat er niks uitkomt geef ik maar een bevestigend knikje.
Na nog een tijdje tv te hebben gekeken met Scott is het ook voor hem tijd om te gaan. Als ik de deur achter hem dichtdoe slaak ik een diepe zucht. 'Hoe snel ruzie wel niet voorbij kan zijn.'
Na m'n cornflakes naar binnen te hebben gewerkt loop ik wat wankelend naar de slaapkamer. 'Wat was dit een lange en vermoeiende dag zeg.' 'Maar het was wel een hele mooie en romantische dag.' En zo duik ik met een glimlach het bed in.
De volgende morgen ben ik al vroeg wakker en dat is maar goed ook. Ik hoor van de baas of ik wat eerder wil komen in verband met wat computerproblemen met de vraag of ik die kan oplossen.
Na een aantal uren kom ik weer terug bij huis aan. Ik pak gelijk mijn mobieltje uit mijn zak en bel het nummer van Don. 'Dan kan ik hem laten weten dat zijn goede raad heeft geholpen.' Zeg ik iets harder dan dat ik dacht.
Na een aantal uren kom ik weer terug bij huis aan. Ik pak gelijk mijn mobieltje uit mijn zak en bel het nummer van Don. 'Dan kan ik hem laten weten dat zijn goede raad heeft geholpen.' Zeg ik iets harder dan dat ik dacht.
Op het moment was Don nog aan het werk maar hij zou na een uurtje klaar zijn en dan langskomen. Omdat het nog even duurt zet ik maar de tv aan en zap wat rond. Uiteindelijk kom ik bij een veel te overdreven geacteerde liefdessoap aan maar toch besluit ik hem te kijken.
Na tien minuten kijken ben ik er al klaar mee en druk op het rode knopje van de afstandbediening wat gevolgd wordt door een zwart scherm. Ik loop naar de koelkast en pak wat ingrediënten voor een lekkere maaltijd.
Na een lekkere maaltijd achter de kiezen te hebben hoor ik de deurbel en zie Don al door het raam kijken. Na wat gekletst te hebben wordt het een wat serieuzer gesprek en al gauw begin ik te merken dat er wat met Don is.
'Heb je eigenlijk een relatie gehad.' Don geeft een diepe zucht gevolgd door een soort van woede-uitbarsting. 'Julia het spijt me zeer maar ik moet er van door.' Zonder nog verder iets te zeggen staat Don op en loopt weg.
'Maar Don!' Probeer ik nog. Maar tevergeefs, ik hoor de deur hard dichtslaan. Ik voel een traan over m'n wang lopen en vol woede veeg ik hem weg. 'Niet weer een ruzie.' Piep ik uit.