1.6 een mooi geschenk
Julia
'Wat is dit nou weer?' Lach ik zachtjes. Op het moment dat ik Scott wil roepen gaat het nog net op tijd door mijn hoofd dat hij al naar zijn werk is. Ik kijk eens goed naar het schilderij en haal dan m'n schouders op. Ik pak het schilderij van de schildersezel en leg hem bij de andere schilderijen om te verkopen.
Vanmiddag zou de kunstliefhebber weer langskomen om de schilderijen op te kopen dus was deze nog net op tijd wat het dan ook maar moet zijn. Zelf pak ik ook een doek en begin aan m'n eerste schilderij van de dag. Scott was gisterenavond laat vertrokken zodat hij morgenochtend niet in de file zou komen.
Met een blij gevoel kijk ik eens rond, al is er niet heel veel veranderd. Omdat er zoveel schilderijen in de smaak waren gevallen heb ik een hoop geld verdiend. Het was vandaag ook de dag dat Scott zijn computer binnen zou komen en gelukkig heb ik nu genoeg geld om en de computer te betalen en de rekeningen te betalen.
Het is rond 6 uur als Scott binnenstapt. 'Hey schat!' Zegt hij vrolijk terwijl hij zijn tas neer zet. Ik geef hem een glimlach terwijl ik de sla fijn snij. 'Je computer is aangekomen, ga maar eens kijken.' Zonder dat ik klaar ben met de zin is Scott al in de hobby kamer.
Scott
Alsof ik dit al weken doe druk ik op de power knop en binnen enkele seconden begint de computer te ratelen. 'Oh yeah.' Zeg ik zacht. Ik open gelijk m'n webmail om nog wat laatste klusjes voor werk te doen.
Ik hoor de deurbel gaan en omdat ik weet dat Julia aan het koken is stap ik maar met tegenzin weg van mijn nieuwe computer. Omdat de afzuigkap aanstaat kan Julia niet horen wat er gezegd wordt. Als ik de deur opendoe sperren m'n ogen wijdt open.
'Wat doe jij nou hier?' Begin ik nors. 'Wie ben jij? Oh wacht jij bent zeker die Scott.' Zonder iets te zeggen kijk ik de man aan, breed gespierd en zwart haar met een paar tatoeage's. 'Is Julia toevallig thuis, ik wil haar graag spreken.' Ik probeer de vraag zo veel mogelijk te negeren en ga gelijk in de tegenaanval. 'Helaas jongen je bent te laat Julia is al getrouwd met mij.'
'Waar heb jij het over? Ik wil gewoon even Julia spreken.' Bij dat laatste woord probeert hij zich langs me heen te wurmen naar binnen. Ik zet een grote pas in de richting van de man en trek hem met mijn volle gewicht naar achter. 'Doe is normaal man, ik snap echt niet dat Julia met zo'n gast omgaat.'
Het lijkt alsof er boven iets knapte en zonder dat ik het echt wil geef ik hem een harde stomp in zijn maag. De man lijkt er niet veel van te voelen en als hij me aankijkt heb ik spijt van wat ik heb gedaan. Ik probeer terug naar binnen te lopen maar ik voel een harde klap op m'n achterhoofd en al snel loopt het over in een gevecht.
Niet veel later voel ik een pijnlijke wond op m'n been en heb ik knallende hoofdpijn. Ik duw met mijn laatste krachten hem van me af en ik sta op. De man lijkt er maar weinig mee in te zitten en maakt een sarcastische lach. 'Ga maar, vlucht maar.' Zonder nog verder hem aan te kijken loop ik snel naar binnen.
'Wie was dat?' Hoor ik Julia zeggen als ik achter haar sta en zie dat het eten klaar is. 'Een of andere gekke verkoper.' Verzin ik snel. 'Verkoper? Hier? Wat verkocht hij dan?' Razendsnel schieten er allerlei mogelijke antwoorden door m'n hoofd: verder liegen of de waarheid vertellen. 'Stofzuigers' Antwoord ik snel en ik pak een bord met eten.
Julia
Die avond is een echte werkavond: ik werk aan een nieuw schilderij en Scott maakt een plug-in voor zijn werk. Maar toch wil ik wat meer weten of wie dat vanmiddag was omdat ik het toch niet helemaal geloof. Ik zoek het perfecte moment uit en begin heel onschuldig tegen Scott: 'Die verkoper van vanmiddag he?'
Ik hoor een zacht gemompel uit Scott zijn hoekje. 'Schat ik ben even bezig met een plug-in en ik kan echt niet weg. Ik moet me even goed concentreren.' Ik knip instemmend in de hoop dat Scott het ziet. 'Shit.' Hoor ik Scott. 'Ze hebben een vergadering en willen mij erbij hebben.' 'Ga je gang doe maar rustig aan.' Zeg ik rustig. En even later stapt Scott de deur uit.
Een tijdje later voel ik het ineens: 'De baby komt!' Schreeuw ik eigenlijk meer tegen mezelf dan tegen een ander iemand die er toch niet is. 'Scott, nee shit! Waarom ook weer nu!' Roep ik uit woede uit. En snel loop ik naar de babykamer.
Het leek wel uren te duren maar uiteindelijk kwam de kleine man er. En inderdaad het is een jongen. Scott en ik hadden een paar dagen geleden besloten dat als het een jongen hij Nick moest heten dus vandaar. 'Sssh.' Zeg ik zachtjes tegen Nick.
Die avond komt Scott pas laat thuis maar het kan me niet heel veel schelen. 'Scott de baby!' Roep ik uit als hij de kamer binnenstapt. Langzaam loop ik achter Scott aan naar de babykamer en ik zie in de deuropening hoe wonderlijk Scott hem vasthoudt.
Het wordt een romantische nacht om het te 'vieren' met misschien wel nog een baby. Dat zien we nog allemaal wel. Wel weet ik dat Nick vooral op Scott lijkt maar ja wat maakt het uit.
Een paar weken later koop ik weer een zwangerschap test en ja hoor het is raak. Scott en ik besluiten ook om deze tweede keer niet in het ziekenhuis te laten kijken of het een jongen of meisje is maar het gewoon afwachten.
In de paar weken is Nick al erg veranderd en hij praat al met kleine woordjes zoals papa en mama maar nog niet heel veel meer dan dat. Toch vind ik het jammer dat Nick een stuk ouder zal zijn dan zijn jongere broertje of zusje, maar misschien is het toch ook wel een voordeel om geen tweeling of drieling te krijgen met al die zorgen.
De weken vliegen voorbij en inmiddels is Nick al een peuter (Waarom geen peuters meer EA :( ) en over een paar weken is hij alweer jarig. Ik verdien steeds meer met de schilderijen en Scott heeft al een keer promotie behaald met een flinke bonus.
Toch zijn er ook mindere dingen gebeurd. Zo ben ik erachter gekomen dat Don voor de deur stond en dus dat Scott tegen me loog. Af en toe hebben Scott en ik ook ruzie maar gelukkig is dat dan al snel weer opgelost.
Het is rond een uur of 11 's zaterdags als het Nick zijn verjaardag is. Eerst heb ik nog een schilderij afgerond omdat de verzamelaar deze keer al vroeg zou komen. 'Ik ga vast naar Nick.' Zeg ik als ik Scott nog in de kamer met een bord op schoot zie zitten.' Scott geeft een knikje als reactie dat zijn mond vol zit.
Vijf minuten later komt Scott ook de kamer binnen en hij slaat een arm om me heen. 'Wat wordt hij toch snel groot he.' Als Scott dat zegt voel ik een traan over m'n wang rollen en Scott ziet het. Hij pakt Nick op en geeft hem nog één laatste knuffel en dan verschijnen de glitters.